Na wystawie prezentowane są rysunki studentów i absolwentów Wydziału Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie, powstałe w Pracowni Rysunku I prowadzonej przez prof. ASP Mariolę Wawrzusiak-Borcz oraz asyst. mgr Maję Woźniak. Pracownia I jest jedną z trzech pracowni rysunku na Wydziale Rzeźby, które oferują studentom rozwijanie umiejętności rysunkowych w stopniu zaawansowanym. Prace zebrane do wystawy odzwierciedlają fundamentalne założenia programu kształcenia młodych rzeźbiarzy w tej kreatywnej przestrzeni. Zadania wyznaczane są w zależności od zainteresowań i umiejętności studenta. Częstym tematem prac jest natura, Pani Profesor uczula młodych artystów na wrażliwe postrzeganie i korzystanie z nieskończonego źródła inspiracji jakim jest fauna i flora. Kolejnym podstawowym motywem podejmowanym przez studentów jest człowiek. Pojawia się na rysunkach w postaci najróżniejszych interpretacji: od naturalistycznego studium ciała modela do daleko idących przekształceń figury. Trzecim filarem nauczania jest tworzenie korelacji między rysunkiem oraz innymi dziedzinami, którymi student się zajmuje, w tym przypadku jest to rzeźba. Nasi artyści, sięgając po nietypowe materiały, przekraczają tradycyjne rozumienie dzieła rysunkowego jako zapisu dwuwymiarowego i wychodzą ze swoimi działaniami w przestrzeń trójwymiarową. Wystawa jest bardzo różnorodna, prace pokazują szeroki zakres używanych technik, od klasycznych po eksperymentalne, oraz mnogość zagadnień i treści w nich poruszanych.
Tytuł wystawy związany jest ze specyfiką obecnego czasu, w którym studenci kontynuują swoją twórczość artystyczną. Czas pandemii to dla naszych, młodych artystów czas zamknięcia, odosobnienia i zupełnego ograniczenia możliwości wykorzystania przestrzenii i zaopatrzenia, które do tej pory oferowała im Akademia. Atmosfera inspiracji i wzajemnego entuzjazmu jest trudniejsza do utrzymania w relacji wirtualnej na której, teraz opiera się nauka. Z drugiej strony wydaje się, że właśnie w tych, trudnych warunkach życiowych, sztuka jest potrzebna bardziej niż do tej pory: „(…) człowiek z wiarą i energią nie boi się pustki. Wkracza w nią, działa, buduje, tworzy. I w końcu karta wypełnia się bogatym wzorem życia”. *
Trzymanie się pasji, może dać poczucie siły i pewności, której brakuje w chaotycznej codzienności, przepełnionej wiadomościami budzącymi poczucie lęku i bezradności. Pozwala ona odciąć się od problemów nowej rzeczywistości i skupić na wartościach uniwersalnych, które są czymś o wiele większym niż newsem czy faktem – wartości ponadczasowe składają się na sens życia i są niewyczerpanym materiałem dla wielkich i ważnych dzieł. Tworzenie i doświadczanie sztuki może być anty-kruchością, ludzką ochroną przed niestałością, której teraz, silnie doświadczamy.
*Irving Stone, Pasja Życia, wyd. Muza, 2018 r.
